Φθινοπωρινό βαραθράκι

               Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012. Ημέρα ζεστή όπως και ζεστή η διάθεση της ομάδας για εξόρμηση. Ο Χείρων είχε πληροφορίες για ένα ακόμη βάραθρο στο Πλιασίδι ψηλά πάνω στα Χάνια. 

Από το Βόλο και σε απόσταση μισής ώρας βρισκόμαστε πλέον στον επίγειο παράδεισο του Πηλίου. Μέσα σε μια μαγική ατμόσφαιρα με ένα ευχάριστο δροσερό αεράκι λόγω υψομέτρου οδηγηθήκαμε στην τοποθεσία. Το μοναδικό μελανό σημείο ήταν η μικρή λαθραία χωματερή που συναντήσαμε στο εγκαταλειμμένο λατομείο.

            

Μια μικρή τρύπα 4,5 μέτρων με αρκετή υγρασία και μετά κατολισθήσεις κόκκινης λάσπης. Η λαχτάρα μας για σπηλιά σταμάτησε εκεί. Μοναδική παρηγοριά το απρόσμενο πλήθος σταλακτιτών καθώς και κρυστάλλων ασβεστίτη που πρόδιδαν κάποιο αρχαίο κάλλος αυτού του σημείου της γης.

            

Η ημέρα όμως περιείχε στη συνέχεια μονοπάτι και ‘’το κυνήγι του χαμένου μανιταριού’’. 

Μέσα στο πορτοκαλί τοπίο του δάσους οξιάς, η εύρεση μανιταριών έμοιαζε περισσότερο με γρίφο καθώς τα φθινοπωρινά φύλα των δέντρων κάλυπταν από άκρη σ’άκρη το δάσος.

  

   Ίσως κάποιες φορές δεν έχει σημασία ο προορισμός...αλλά το ταξίδι.

       

Μαθήματα στενο-βραχίας

Η ομάδα έβαλε τα καλά της. Γυάλισε το σετ αρματώματος, έπλυνε τις στολές της και την Κυριακή 28 Οκτωμβρίου πήγε για παρέλαση στα ανεξερεύνητα (από σπηλαιολογικής πλευράς) όρη των πρόποδων του Ολύμπου. Ξεκινήσαμε κατά τις 9:00 το πρωί χαλαρά-χαλαρά από το σύλλογο και κατευθυνόμαστε προς το Ν. Λαρίσης. Στους Γόννους μας περίμενε ο πρωταγωνιστής της σημερινής ημέρας, ο κύριος Τάσος.

Τώρα ακολουθούμε τα ίχνη του και οδηγούμαστε σε υψόμετρο 400 περίπου μέτρων με φόντο τον ασβεστόλιθο και περπατώντας μονοπάτι μισής ώρας ανάμεσα σε πουρνάρια και ποώδη βλάστηση φτάνουμε στο ‘’ποθούμενο’’- Σπήλαιο ''Λαζάρου''.

                                                                             

Αρχίζει ψιλόβροχο αλλά πρίν μας προλάβει διαβαίνουμε την είσοδο μιας νέας σπηλιάς. Με είσοδο διαμέτρου 80 cm μπαίνουμε μέσα σε ελικοειδή διαδρομή 8 μέτρων. 

Στο τέλος του διαδρόμου μια οπή διαμέτρου 60 cm στενεύει τα περιθώριά μας και για 5 μέτρα ακόμη συνεχίζουμε σέρνοντας. Ως εκεί όμως. 

Η επόμενη οπή απεδείχθη αδιαπέραστη...Κρίμα! Φαίνεται ότι ανοίγει αίθουσα με σταλαγμιτικό υλικό. Έγιναν προσπάθειες για να εισχωρήσουμε, εκτοπίζοντας το χώμα, όμως μάταια. Σύμφωνα με πληροφορίες στο επόμενο στάδιο υπάρχει βάραθρο

Το σπήλαιο μπορεί να χαρακτηριστεί ζεστό και στεγνό και εξίσου φιλικό για τη δημιουργία μιας φωλιάς αλεπούς που συναντήσαμε. Ένα ανθρώπινο δόντι στο εσωτερικό υποδηλώνει το ρόλο ανθρωπίνου καταφυγίου σε προγενέστερα χρόνια.

Ξεκούραστο και ευχάριστο αλλά και χωματώδες μιας και η ομάδα βγήκε έξω με τις στολές αλλαγμένες ως προς το χρώμα λόγω της υπερβολικής σκόνης.

Η εξερεύνηση όμως συνεχίστηκε εις διπλούν για σήμερα.Το επόμενο εύρημα απετέλεσε μία διάκλαση όπου η ομάδα περπατούσε άνετα επί 15 μέτρα από την είσοδο. Στο τέλος όμως βρεθήκαμε σε υπερβολικό στένωμα και η δίψα για σπηλιά σβήστηκε εδώ για σήμερα.

Αντιθέτως με το πρώτο σπήλαιο τώρα βρισκόμαστε σε υγρό και σχετικά κρύο περιβάλλον. 

Παρ’ότι μικρό οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες συνέχισαν να κοσμούν το οπτικό μας πεδίο όπως και σε μεγάλα σπήλαια.Αυτή την ομορφιά και σε συνδυασμό με τα κοράλια που κατέκλυζαν τα τοιχώματα την απολάμβαναν και οι μόνιμοι κάτοικοι του σπηλαίου, τα δολιχόποδα.

Εδώ ταιριάζει το ρητό :‘’Τα πιο ακριβά αρώματα βρίσκονται σε μικρά μπουκαλάκια’’

Εθελοντικός καθαρισμός Λόφου Γορίτσας

Σε απόσταση μιας εβδομάδας από το οικολογικό πανηγυράκι (την Κυριακή 10-10-2012) και ο Χείρων με οικολογική συνείδηση θέλησε να ξεχυθεί στους δρόμους για να μαζέψει τα σκουπίδια των ασυνείδητων. Δηλαδή αυτών που συναντάμε στα σπήλαια και όχι μόνο… 

Με πρωτοβουλία της Ι.Μ. Δημητριάδος και Αλμυρού και σε συνεργασία με άλλους συλλόγους έγινε μια προσπάθεια (και θα ακολουθήσουν και άλλες) καθαρισμού κομβικών σημείων της πόλης μας. 

Ξεκινήσαμε λοιπόν αφού προμηθευτήκαμε σακούλες και γάντια για τον όμορφο και μεγάλης σημασίας από αρχαιολογικής άποψης (ύπαρξη κάστρου και ναών) αλλά και από οικολογική άποψη (η πιο κοντινή μαζί με το Πήλιο πηγή οξυγόνου) λόφου της Γορίτσας. Οι άλλοι σύλλογοι ξεκίνησαν από πάνω προς τα κάτω ενώ ο Χείρων από τους πρόποδες του λόφου. Με αφετηρία τον κωπηλατικό σύλλογο ΝΟΒ Αργοναύτες φτάσαμε στο σπιτάκι των προσκόπων συντροφιά με μια οικογένεια από την πολιτική προστασία. Παραδώσαμε τις γεμάτες σακούλες για να εφοδιαστούμε με άλλες.  

Από εκεί, μέσα από το πευκόδασος και παράλληλα με το μονοπάτι φτάσαμε κάπου στα μέσα του λόφου πάνω από το νταμάρι όπου βλέπει κανείς ανοιχτά μέσα τον κόλπο του Παγασητικού. Μια μέρα που ακτινοβολεί φως με τα μικρά λευκά ιστιοπλοϊκά να έχουν ανοίξει τα πανιά τους και να χαράζουν ξέγνοιαστα τα μικρά ταξίδια τους. Κάπου εκεί συναντήσαμε και τους υπόλοιπους…

 Καλή συνάντηση λοιπόν στους επόμενους καθαρισμούς μας